خاطرات یک بازرس آژانس انرژی اتمی از ایران!

پایگاه رهنما:

شهریور سال 1391 با توجه ویژه آژانس به ایران آغاز می شود. در حالی که علی اصغر سلطانیه، نماینده وقت ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی نسبت به برخی اخبار منتشر شده در خصوص تشکیل تیم ویژه ای در آژانس برای بررسی برنامه های هسته ای ایران ابراز بی اطلاعی کرده بود، خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از برخی اسناد این خبر را تایید کرد. به گزارش این خبرگزاری آمریکایی، آژانس بین المللی انرژی اتمی گروه ویژه ایران متشکل از بازرسان هسته ای و کارشناسان جاسوسی و دیگر متخصصان را ایجاد کرده تا در مورد ادعاهایی که در مورد برنامه های هسته ای ایران مطرح می شود، تحقیق کنند.

این در حالی است که مدارک نشان می دهد این گروه ویژه کار خود را از تاریخ 10 اگوست یعنی حدود 20 روز قبل آغاز کرده بودند. به گفته آژانس گروه ویژه قرارداد های آژانس بین المللی انرژی اتمی با ایران را هماهنگ می کند. قرارداد هایی که به آن اجازه می دهد فعالیت های هسته ای ایران را زیر نظر داشته باشد. همچنین این تیم روی قطعنامه های آژانس و شورای امنیت سازمان ملل در مورد ایران متمرکز خواهد بود. این نهاد های بین المللی از ایران می خواهند فعالیت های هسته ای که می تواند در تولید سلاح هسته ای کارایی داشته باشد را متوقف کرده و با بازرسان بین المللی برای رفع نگرانی ها در مورد برنامه های هسته ای اش همکاری کند.

با این وجود این گروه از بازرسان و کارشناسان قدرتی فراتر از بازرسان آژانس نخواهند داشت و به نظر می رسد با همان سخت گیری ها در مورد بازرسی از سایت های مورد تردید در ایران مواجه باشند. در حال حاضر بازرسان آژانس خواستار دسترسی به سایت نظامی پارچین در جنوب شرق تهران هستند اما هنوز نتوانسته اند مجوز مقامات ایرانی برای انجام این بازرسی را دریافت کنند. این در حالی است که ادعای انجام برخی عملیات پاکسازی در سایت پارچین از سوی برخی موسسه های بین المللی مطرح می شود که در این زمینه به تصاویر ماهواره ای استناد می کنند؛ اما مقامات در تهران این ادعا ها را بی پایه و اساس می دانند. خبر تشکیل گروه ویژه برای ایران در حالی رسانه ای شد که گزارش فصلی آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز همزمان با آن علیه ایران منتشر گردید؛ اما نگاه ماموران آژانس نسبت به ایران چگونه بود و مایه اصلی تولید گزارش های ضد ایرانی چگونه شکل می گرفت؟

• منبع اخبار جعلی ضد ایرانی در آژانس

پس از انتشار گزارش آژانس علیه ایران، اولی هاینونن مامور سابق این نهاد ضد ایرانی در وال استریت ژورنال مقاله ای را منتشر کرد که نشانه های مهمی در خود داشت. بررسی این یادداشت نشان می داد که ماموران آژانس بیش از آنکه در سفر به ایران به دنبال بررسی مسائل فنی باشند؛ در سطح یک ارزیاب سیاسی ظاهر شده و به جای تنظیم گزارش های علمی؛ مسیر بیانیه های سیاسی و ضد ایرانی را هموار می کنند! هاینونن درباره ارزیابی خود از ایران می نویسد: «هم اکنون 11 هزار سانتریفیوژ بر مبنای طرح های آلمانی در ایران فعالیت می کنند که از طریق پاکستان زمینه دسترسی به آنها فراهم شده است. به این ترتیب می توان گفت با وجود تحریم ها و نظارت بین المللی ایران به منابع مورد نیاز برای تولید تجهیزات هسته ای دست یافته یا همچنان دست می یابد. حتی این امکان وجود دارد که ایران بتواند فلزات مورد نیاز برای استفاده در فعالیت های هسته ای را به طور داخلی تولید کند. با این حال باید گفت 11 هزار سانتریفیوژ فعال در ایران تحت عنوان آی آر 1 کمتر از میزانی که باید اورانیوم غنی شده تولید می کنند که دلیل آن مشکلات کیفیتی ناشی از روند تولید یا مواد اولیه مورد استفاده است. همچنین به نظر می رسد که روند توسعه سانتریفوژهای پیشرفته در ایران نیز بسیار کند است که به مشکلات تولید و طراحی باز می گردد. البته این گمانه زنی نیز وجود دارد که تولید سانتریفیوژهای پیشرفته محرمانه مانده تا در زمان مناسب علنی شود.»

 در ادامه این یادداشت آمده است: «قضاوتی روشن در مورد گزارش اخیر آژانس بین المللی انرژی اتمی نشان می دهد که ایران برای دستیابی به ظرفیت تولید مواد مورد نیاز برای ساخت سلاح هسته ای مصمم است. البته هنوز نظر مشخص نیست که تصمیم نهایی برای تولید سلاح هسته ای اتخاذ شده یا خیر. تصمیمی که دولت اوباما با اشاره به اطلاعات جاسوسی موجود می گوید هنوز اتخاذ نشده است. در مورد سانتریفیوژهای پیشرفته باید گفت که این نکته بسیار حائز اهمیت است. چرا که در صورتی که ایران به این نسل از سانتریفیوژها دست یابد، به منزله یک جهش بزرگ در فعالیت های هسته ای اش خواهد بود. در این شرایط ایران می تواند ظرف مدت چند ماه مقادیر کافی اورانیوم 90 درصد غنی شده تولید کند و به این منظور ذخایر اورانیوم غنی شده 20 درصدی خود را به کار ببرد. زمانی که ایران با تولید اورانیوم غنی شده با خلوص 90 درصد بتواند 5 یا 6 بمب هسته ای تولید کند، فارغ از اینکه آنها را آزمایش کند یا نه یک کشور هسته ای پنهان به شمار می رود که ایران به بیان دیگر با توجه به ذخایر اورانیوم غنی شده 20 درصدی در ایران، تولید بمب هسته ای دور از انتظار نخواهد بود و به این ترتیب ایران به باشگاه هسته ای وارد می شود!».

مقاله مامور سابق آژانس، اطلاعات دقیقی از ارزیابی های آژانس از ایران را نشان می دهد. آژانس انرژی اتمی بیش از آنکه محلی برای بررسی و ارزیابی عملکرد کشورهای مختلف باشد، سازمانی سیاسی برای اعمال فشار کشورهای غربی برای جلوگیری از دسترسی کشورهای مختلف به فناوری های بومی است. در حالی مامور آژانس، ایران را متهم به دسترسی به سلاح اتمی می کند که 10 سال پس از انتشار آن مقاله، جمهوری اسلامی ایران هیچ گاه به دنبال سلاح نرفته و آن را خلاف شرع اسلامی و نیز دستورات دینی می داند؛ اما نگاه مغرضانه و سیاسی از سوی آژانس باعث شد تا بزرگترین تحریم های تاریخ علیه مردم کشورمان اعمال شود. البته گذر زمان به بسیاری از کشورها نشان داد که آژانس نمی تواند معیار مناسبی برای بررسی ظرفیت های فنی کشورهای مختلف باشد. زمزمه های خروج چند کشور از NPT‌نشانه ای روشن بر این ماجراست.